Να πάμε στην καθημερινότητα; Έτυχε να μπω σε κάποιο σπίτι μιας γνωστής κυρίας που γνώρισα κάποια στιγμή. Τι κάνετε αυτόματα όταν μπαίνετε στο σπίτι σας όταν πέφτει το φως; Πατάτε τον διακόπτη για τα φώτα; Ε, αυτό δεν το κάνει ένα άτομο με τύφλωση. Γιατί, απλά δεν τα χρειάζεται και δεν θα εξυπηρετήσει πολλές φορές τίποτα.

Βέβαια υπάρχουν και τα άτομα που δεν είναι ολικά τυφλά οπότε αυτά στην κάθε περίπτωση ξεχωριστά μπορεί να μπορούν να ξεχωρίσουν σκιές ή να καταλαβαίνουν αν είναι μέρα η νύχτα όταν περπατούν έξω ή δίπλα σε κάποιο παράθυρο ή πόρτα. Αφού λοιπόν μπαίνει στο σπίτι, ΔΕΝ ανάβει συνήθως τα φώτα. Απόλυτο σκοτάδι πολλές φορές.

Όμως με ιδιαίτερη ευκολία, κινείται στον χώρο. Αφήνει τα κλειδιά, την τσάντα, βγάζει τα παπούτσια και πηγαίνει στην κουζίνα ή στο μπάνιο να πλύνει τα χέρια του. Στην συνέχεια με την ίδια άνεση (ενώ εσείς δεν βλέπετε τίποτα) επιστρέφει, ανοίγει το ψυγείο και σας προσφέρει μια πορτοκαλάδα, παίρνοντας ποτήρι που είναι επάνω σε κάποιο ντουλάπι. Όλα αυτά χωρίς να βλέπει τίποτα. Εκείνη την στιγμή αναρωτιέστε: Μα καλά, ποιος έχει αναπηρία εδώ, εγώ ή το άλλο άτομο ; 

Είναι όμως οι ανεπτυγμένες αισθήσεις αυτών των ατόμων που τους κάνουν να μπορούν να ξεπερνούν αυτό το πρόβλημα και να κάνουν ασυνήθιστα για εμάς πράγματα με μεγάλη ευκολία. Επίσης εκτός από την πολύ καλή μνήμη (μετράνε και τα βήματα για τις αποστάσεις) έχουν και καλή αντίληψη στα συναισθήματα του συνομιλητή. Αντιλαμβάνονται πως αισθάνεσαι πιο εύκολα από τον τόνο της φωνής σου. 

Όσοι δεν έχουν αυτό το πρόβλημα’ χρησιμοποιούν τις εκφράσεις του προσώπου. Κάτι που όσοι δεν βλέπουν, αυτό το καταλαβαίνουν και αλλιώς. Έχετε δει σε ταινία τυφλό άτομο να ‘διαβάζει’ με τα χέρια του το πρόσωπο ενός ατόμου; 

Δοκιμάσατε να το κάνετε εσείς αυτό ποτέ; Όχι; Ούτε εγώ και μου φαίνεται πολύ δύσκολο.

…η καθημερινότητα ενός τυφλού ατόμου.