Έχετε σκεφτεί ότι υπάρχουν και είδη αναπηρίας που δεν φαίνονται;
Αν όχι τότε αυτό είναι ένα άρθρο που θα σας πει πως μπορεί κάποιος πολύ απλά να έχει μια αναπηρία και εσείς να βλέπετε έναν φυσιολογικό άνθρωπο.
Υπάρχουν λοιπόν συνάνθρωποι μας, όπου έχουν μια μορφή αναπηρίας (από τις πολλές) που δεν γίνεται συνήθως αντιληπτή. Είναι η ακράτεια.
Εντάξει θα μου πείτε, όλοι λίγο πολύ μετά από κάποια ηλικία μπορεί να έχουν ένα τέτοιο πρόβλημα. Δεν μιλάμε όμως για κάτι που έχουν μόνο οι μεγάλοι – ηλικιωμένοι άνθρωποι. Αυτό το πρόβλημα το έχουν παιδιά, νέοι και μεγαλύτεροι. Δεν έχουν δηλαδή κάτι που όλοι οι άνθρωποι έχουν: την δυνατότητα να αντιληφθούν ποτέ θα πρέπει να πάνε στην τουαλέτα. Έντερο ή κύστη είναι ένα μεγάλο πρόβλημα όταν δεν μπορούν να ελεγχθούν, να καταλάβεις δηλαδή πότε έχεις την ανάγκη για wc. Μια μορφή αναπηρίας που δύσκολα μπορεί να καταλάβει κάποιος ότι υπάρχει, αν δεν έχεις κάποιο “ατύχημα” ώστε να φανεί.
Πως νιώθει ένα άτομο με κάτι τέτοιο στην ζωή του;
Σκεφτείτε το εξής: είμαστε όντα που θέλουμε και μπορούμε πολλές φορές να ελέγξουμε τι συμβαίνει στην ζωή μας. Αποφάσεις μας, οδηγούν στο Να πετύχουμε στόχους.
Τώρα ας το δούμε αλλιώς: δεν μπορούμε να έχουμε τον έλεγχο της κύστης ή του εντέρου και αυτή η αναπηρία από μόνη της είναι που δημιουργεί στρες.
Ξυπνάει και κοιμάται ένα άτομο με αυτό, δεν ξέρει πότε θέλει/πρέπει να πάει για τουαλέτα.
Αγχωθήκατε; τότε μάλλον έχετε αυτό το πρόβλημα. Αν όχι, τότε είστε από αυτούς τους “συνηθισμένους ανθρώπους” που δεν έχουν ακράτεια.. Είστε δηλαδή στο μέρος του πληθυσμού που “όλα καλά”.
Κάντε μια σκέψη όμως πριν τελειώσει αυτό το άρθρο :αν ο απέναντι έχει μια αναπηρία που δεν βλέπω; αν;
